36 artystów, producentów i badaczy tańca z Gruzji, Chorwacji, Włoch i Polski spotka się w Warszawie, aby przez dwa dni prezentować wyniki swoich działań twórczych, kuratorskich i badawczych realizowanych podczas rezydencji w Tbilisi, Rijece i Neapolu. Obejrzymy spektakle taneczne, multimedialne performanse, filmy taneczne i dokumentalne – łącznie ponad 20 prezentacji! Zaplanowane są również spotkania i rozmowy z organizatorami, artystami, badaczami i kuratorami – uczestnikami programu.
Więcej informacji o projekcie znajduje się na stronie: Dancing Together, Again! Program Rezydencji Twórczych
Sfinansowane ze środków UE. Wyrażone poglądy i opinie są jedynie opiniami autora lub autorów i niekoniecznie odzwierciedlają poglądy i opinie Unii Europejskiej lub Europejskiej Agencji Wykonawczej ds. Edukacji i Kultury (EACEA). Unia Europejska ani EACEA nie ponoszą za nie odpowiedzialności.
Program pokazów finałowych:
Sobota 10.08.
SET 1
godz. 11:30-13:30
Nyko Piscopo, The walk
The walk korzysta z ciała na tyle, na ile to możliwe. Stawiamy na nieustanną dostępność, aby nadążyć z wypełnianiem naszych obowiązków: samochody, pociągi i samoloty to najszybsze środki transportu, dzięki którym możemy dostać się tam, gdzie chcemy. Chodzenie dla przyjemności wymaga czasu, ale stanowi również sposób przemieszczania się. Jako zrównoważony rodzaj podróżowania, chodzenie jako środek transportu przynosi wiele korzyści środowiskowych, społecznych i zdrowotnych.
Choreografia: Nyko Piscopo. Asystentka: Justyna Warelis. Wykonanie: Nino Khositashvili, Nyko Piscopo. Muzyka: Ivan Silvestrini, Scissor Sisters, Katrina & The Waves, Fka Twigs.
Ostrzeżenie o migającym świetle.
Andrea Zardi, "Subversive Faun (first studio)"
Faun, mitologiczny hybryd, przez swoją naturę sprzeciwia się normom społecznym. Jego główny instynkt to uleganie pragnieniom, istnienie w sennym stanie poddanej rozkoszy i niekontrolowanej euforii. Jedynym ograniczeniem fauna jest jego podwójna, ambiwalentna i nieokreślona natura.
Odrzucając konwencjonalną ekonomię sukcesu, produkcji i doskonałości, faun żyje w wiecznym „preludium”, które nie dąży do żadnego zakończenia – żadnego orgazmu, żadnej rewolucji – lecz do pełni każdego momentu.
Choreografia: Josipa Bubaš, Andrea Zardi. Wykonanie: Andrea Zardi. Dramaturg: Josipa Bubaš. Muzyka: Set DJ-ski przygotowany przez Mikheila Zakaidze z muzyką Ellen Allien, Riccardo Dapelo i Mikheila Zakaidze.
Ostrzeżenie o migającym świetle.
Natia Bunturi, "Jasna"
Praca zasiedla królestwo chwili, subtelnie sygnalizując utratę, niedostatek i rozczarowanie codziennymi zmianami zachodzącymi w świecie. Głównym tematem jest nadmierne zużycie wody. Taniec odzwierciedla fizyczną formułę przepływu wody. Praca ma smutny wydźwięk, uwypuklając obojętność na czynniki kluczowe dla wszechświata.
Choreografia: Natia Bunturi. Wykonanie: Jasna Čižmek Tarbuk. Muzyka: Stjepan Sulek "Zadar sea organ".
Nataša Pavlov, "In communication with Pachamama"
"In communication with Pachamama" to poetycka rozmowa z Matką Ziemią (Pachamama), multimedialne solo łączące środki wizualne, ruchowe i dźwiękowe. Pachamama to stale obecne bóstwo z twórczą mocą podtrzymywania życia na planecie. Performance utkany jest z głosów i myśli artystów z rezydencji Dancing Together, Again! w Rijece, w połączeniu z dźwiękami i naturą Rijeki. Artystka w komunikacji z Matką Ziemią.
Choreografia i wykonanie: Nataša Pavlov.
Nicola Campanelli, "Trauma Express"
Wszyscy mamy część ciała, której się wstydzimy, emocje, które ukrywamy, rzeczy, które chcemy zmienić. W świecie opartym na wyglądzie i homogenizacji, gdzie różnorodność i kruchość nie są akceptowane, sztuki performatywne stanowią bezpieczną, wolną od uprzedzeń przestrzeń, w której możemy wyrazić siebie. "Trauma Express" nadaje znaczenie różnorodności i słabościom, stawiając je w centrum uwagi.
Choreografia: Nicola Campanelli. Koncepcja: Nicola Campanelli, Sandra Sok. Wykonanie: Oliko Barbakadze, Josipa Bubaš, Zuzanna Czyż, Agnieszka Dubilewicz, Toni Flego, Jagoda Łukomska, Hanna Kauryha, Chica Ogi, Nyko Piscopo, lole La Sala, Sandra Sok, Pola Stefańska, Giorgi Torashvili, Mikheil Zakaidze. Muzyka: Mikheil Zakaidze.
Kuratorzy: Jagoda Łukomska, Jasna Čižmek Tarbuk
Ostrzeżenie o migającym świetle.
SET 2
godz. 14.30-16:30
Giulia Roversi, "Violet"
Violet jest naiwna. Spędza czas w zabałaganionej sypialni i zawsze spóźnia się na spotkania. Nieustannie poszukuje idealnej stylizacji, spędzając czas na daremnych i powtarzalnych czynnościach. Praca bazuje na codziennych, idealnych małych światach, w których skupiamy się na powtarzaniu bezsensownych działań, wpisanych w poczucie niepewności, które skłania nas do marnowania czasu, energii i zasobów, by codziennie stawać się na NOWO i odnawiać.
Choreografia: Giulia Roversi. Wykonanie: Claudia Verdat, Justyna Warelis. Muzyka: John Adams.
Iole La Sala, "About..."
"About it" to choreografia będąca w toku tworzenia, która zagłębia się w złożoności kobiecej psychologii kształtowanej przez przemocowe związki. To emocjonalna i społeczna podróż, wyrażona poprzez fazy wydarzeń i ich emocjonalne skutki.
Muzyka unosi się równolegle do mojego ciała, dostosowując się do moich myśli.
Poprzez wspólne praktyki angażowaliśmy się w sesje wymiany skoncentrowane na naszych zainteresowaniach: „łapanie flow” i odkrywanie przyjemności przez zaangażowanie; „dysfunkcyjną praktykę” i tworzenie partytur w celu dekonstrukcji „funkcjonalnego” i linearnego; oraz znajdowanie kierunku przez dźwięk. Efektem jest celebracja małych aktów wyzwolenia. Dążymy do leczenia ran zadanych przez samopowielające się wzorce, które utrudniają autentyczną samoakceptację i połączenie z innymi.
Choreografia i wykonanie: Iole La Sala. Muzyka: AA.VV. 70' Italian.
Irena Boćkai, Sanela Janković, Michał Przybyła, Lena Skrzypczak, Tena Bošnjaković, "Enter the box"
Tańcząc, akceptujemy jednostkowość w różnych sytuacjach społecznych i radzimy sobie z doświadczaniem słabości, postrzeganiem, zakłopotaniem, społecznymi etykietami, oczekiwaniami, dyskomfortem ciała i walką o samoakceptację. Tworzymy przestrzeń performatywną, która rzuca wyzwanie granicom konformizmu, narzucanym przez społeczeństwo i negocjowaniu z samym/ą sobą. Poszczególne warstwy występów solowych i dynamiki grupowej nakładają się na siebie, ujawniając wzajemne powiązania pomiędzy indywidualnymi historiami.
Choreografia: Irena Boćkai, Tena Bošnjaković, Sanela Janković, Michał Przybyła, Lena Skrzypczak. Wykonanie: Irena Boćkai, Sanela Janković, Michał Przybyła, Lena Skrzypczak. Muzyka: Mihael Marusic.
Kuratorzy: Tena Bošnjaković, Jasna Čižmek Tarbuk
Ostrzeżenie o migającym świetle.
SET 3
godz. 17:30-19:30
Aleksandra Bożek-Muszyńska, Isadora Tomasi, "Music is floating parallel to my body and it is gluted to my thoughts"
Poprzez wspólne praktyki angażowaliśmy się w sesje wymiany skoncentrowane na naszych zainteresowaniach: „łapanie flow” przez Aleksandrę (odkrywanie przyjemności poprzez zaangażowanie, podążanie za osobistym zainteresowaniem w konkretnym momencie i przestrzeganie zasady "bądź gotowa, a nie grzeczna"); dysfunkcyjną praktykę Isadory (konstruowanie partytur, by zdekonstruować to, co "funkcjonalne" / linearne); oraz zainteresowania Mikheila (ukierunkowanie poprzez dźwięk).
Choreografia, wykonanie i muzyka: Aleksandra Bożek-Muszyńska, Isadora Tomasi. Specjalne podziękowania dla: Gabriella Stazio, Sara Lupoli, Ogólnokształcąca Szkoła Baletowa im. R. Turczynowicza, Movimento Danza.
Kosta Liparteliani, "277,403"
Projekt inspirowany jest migracją wewnętrznych przesiedleńców z Abchazji. Opowiada o ludziach, którzy przebyli niezwykle wymagającą, dwustupięćdziesięciokilometrową trasę przez Przełęcz Chuberi, nazwaną później "Drogą przez Golgotę". W ramach projektu przeprowadziliśmy wywiad z Jabą Janashią, który został uchodźcą wewnętrznym w wieku 9 lat, w dniu swoich urodzin. Przejście przez przełęcz wraz z rodzicami i siostrą zajęło mu 13 dni. Na podstawie wywiadu i materiałów dokumentalnych powstały: film, muzyka i spektakl. Spektakl podzielony jest na dwie części. Pierwsza część obejmuje przemarsz artystów i artystek do teatru, która będzie pokazywana na żywo. Korowodowi będzie towarzyszyć wywiad z Jabą Janashią, wyświetlany na dużym ekranie. Druga część pracy prezentowana będzie na scenie teatralnej.
Choreografia: Kosta Liparteliani. Wykonanie: Oliko Barbakadze, Nicola Campanelli, Jagoda Łukomska, Agnieszka Dubilewicz, Chica Ogi, Sandra Sok, Mikheil Zakaidze. Muzyka: Mikheil Zakaidze.
Kuratorzy: Tena Bošnjaković, Justyna Warelis
Niedziela 11.08
SET 4
godz. 11.30-13.30
Kamil Wawrzuta, "Dead Fish"
Woda jest niezbędna do życia na Ziemi, ale z powodu zatrucia chemikaliami i mikroplastikiem w niej obecnym, staje się trucizną. W 2022 roku w Odrze w Polsce zginęło 250 ton ryb. I co roku w polskich rzekach ginie ich znacznie więcej. Ale kogo obchodzi jedna mała martwa ryba? Czy ryba odczuwa ból fizyczny, ma emocje i osobowość? Jak długo może przetrwać bez wody i co się dzieje, gdy umiera? Czy można wcielić się w rybę i stworzyć choreografię jej ostatnich chwil? Polski artysta Kamil Wawrzuta mierzy się z tymi trudnymi i/lub głupimi pytaniami.
Choreografia i wykonanie: Kamil Wawrzuta. Muzyka: Aphex Twin "Gwely Mernans", Antonio Vivaldi "Nisi Dominus, RV 608: IV. Cum dederit" w wykonaniu Esemble Matheus, Jean-Christophe Spinosi, Philippe Jaroussky.
Giulia Roversi, "Passively Interacting with the Outside World"
Na scenę wkracza kobieta ubrana w plastik. Plastik, który nosi. Plastik, którym się staje. Spektakl powstał w wyniku badań społecznych i środowiskowych, a jego celem jest refleksja nad nieświadomą biernością, jaką wykazujemy na co dzień w stosunku do otoczenia, w kontekście ochrony środowiska i relacji międzyludzkich. Plastik jest metaforą oderwania, skórą, którą ludzie noszą, stając się nienaturalni i uprzedmiotowieni z konieczności lub w wyniku depersonalizacji w nie-rzeczywistym środowisku.
Choreografia: Giulia Roversi. Wykonanie: Natia Bunturi. Muzyka: Filippo Angeloni.
Natia Bunturi, "I'm a lake"
Solowy spektakl choreograficzny oparty na chorwackiej legendzie o "Czarnej Królowej". Ta mroczna, efemeryczna postać ukazuje linię życia, przeznaczenie i głębię sił natury, jej nieprzewidywalność i mistyczne moce. Wykorzystuje pracę młodego gruzińskiego kompozytora muzyki elektronicznej, debiutującego w spektaklu tanecznym, a także głos samej tancerki, czytającej wersy "Kruka", znanego wiersza autorstwa Edgara Allana Poe.
Choreografia: Natia Bunturi. Wykonanie: Giulia Roversi
Aleksandra Konieczna, "reSOURCE / ROSA"
Relacje, uczucia, emocje. Przez praktykę ruchową artystka poszukuje prostego sposobu na ucieleśnienie swojego poczucia istnienia, utrzymującego jej ciało, umysł i ducha w stanie harmonii. Zrównoważony rozwój jako doświadczenie zmysłowe, umożliwiające odkrywanie innej jakości zasobów życiowych w procesie twórczym. W swojej prezentacji autorka dzieli się refleksjami na temat zrównoważonego rozwoju, prowadzonymi w ramach badań grupowych podczas rezydencji w Rijece.
Choreografia i wykonanie: Aleksandra Konieczna. Muzyka: Alicja Kromska.
Toni Flego, "No Win For Dance"
W dystopijnej przyszłości ciało taneczne poszukuje nowej poetyki, polityki i prawd empirycznych. W świecie tym ruch staje się istotnym środkiem komunikacji, przypominającym mątwy, które swoje ciało wykorzystują jako środek ekspresji i adaptacji. Ciało odrzuca kłamstwa i poszukuje autentyczności przez siłę ruchu.
Choreografia i wykonanie: Toni Flego. Multimedia: Mara Prpić. Muzyka: Zbigniew Preisner "Decalogue 1 - Main Theme", Arca "Riquiqui", Abwarts "Computerstaat", Arca "Reveire", CocoRosie "South 2nd".
Kuratorzy: Nicola Campanelli, Nino "Xosilita" Kositashvili
Ostrzeżenie o nagości.
Ostrzeżenie o migającym świetle.
SET 5
godz. 14:30-16:30
Sara Lupoli, Valeria Geremia, Ana Nikolashvili, Irina Bagauri, "Dancing gods, dancing humans"
Autorzy projektu badają pochodzenie i podstawy ruchu ludzkiego ciała, korzystając z prac artystów różnych kultur i wrażliwości, nawiązujących do starożytnej mitologii.
Choreografia i wykonanie: Valeria Geremia, Sara Lupoli, Ana Nikolashvili. Dramaturg: Irina Bagauri. Muzyka: Isadora Tomasi, Mikheil Zakaidze.
Koncept: Ana Nikolashvili. Choreografia i wykonanie: Valeria Geremia, Sara Lupoli, Ana Nikolashvili. Dramaturg: Irina Bagauri. Muzyka: Isadora Tomasi, Mikheil Zakaidze.
Monika Błaszczak, "Ballerinas’ Diaries"
Strukturę baletu, wywodzącego się z europejskich dworów, ukształtowała filozofia renesansu. Michel Foucault i Sylvia Wynter określają balet jako wynalazek człowieka – białego, cis-heteronormatywnego, pełnosprawnego – który przesadnie przedstawia siebie jako człowieka samego w sobie. Balet organizuje ciała w hierarchie, waloryzując podporządkowanie nastolatków bolesnym treningom. Błaszczak – zawodowa baletnica – współpracuje z uczniami Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. Romana Turczynowicza w Warszawie, pytając, czy baletnice mogą na nowo wyobrazić taniec dla samych siebie.
Choreografia: Monika Błaszczak. Wykonanie: Zuzanna Czyż, Julia Dopierała, Hanna Kauryha, Piotr Promiński, Klaudia Sarna, Pola Stefańska. Muzyka: Maria Callas, Vincenzo Bellini "Il Pirata".
Michał Przybyła, "What if…"
"What if... " to integracyjny projekt taneczny, który bada nieograniczone możliwości ruchu przez tworzenie i interpretację jednej konkretnej i unikalnej partytury. Czerpiąc inspirację z poetyckiej solowej partytury "No Time to Fly" choreografki Debory Hay, a także z twórczości Frederica Geisa i Andre Lepeckiego, projekt zachęca osoby uczestniczące do angażowania się w taniec jako formę zbiorowego poszukiwania i wyrażania siebie, ale także jako indywidualny sposób odnajdywania przyjemności w sobie.
Koncepcja i choreografia: Michał Przybyła. Konsultacje dramaturgiczne: Tena Bošnjaković. Kreacja i wykonanie: Irena Boćkai, Aleksandra Bożek-Muszyńska, Valeria Geremia, Sanela Janković, Sara Lupoli, Ana Nikolashvili, Michał Przybyła, Lena Skrzypczyk, Mikheil Zakaidze. Muzyka: Zofia Tomczyk, Józef Buchnajzer.
Jasna Čižmek Tarbuk, "It's Up To You / Na tebi je"
"It’s Up To You / Na tebi je" to praca w toku, która opiera się na hipotezie wodnej małpy, sugerując, że ludzie wyewoluowali z przodków zamieszkujących siedliska wodne. To jeden z powodów, dla których ludzie czują się dobrze i swobodnie w wodzie. Niestety, zanieczyszczenie środowiska coraz bardziej zawęża przestrzeń sprzyjającą zdrowemu życiu. Bertrand Russell uwydatnił teorię dr. Warrena M. Herna, zgodnie z którą obecne globalne trendy populacyjne przypominają rozwój nowotworu w żywym organizmie, a gatunek ludzki stał się dominującą siłą globalnych zmian środowiskowych. Jeśli diagnoza jest prawidłowa, jakie są prognozy na przyszłość? Różnica między nami a większością form raka polega na tym, że możemy myśleć, a zatem decydować o tym, kim być albo nie być.
Choreografia: Jasna Čižmek Tarbuk. Wykonanie: Natia Bunturi, Nino Khositashvili, Nataša Pavlov, Nyko Piscopo, Giorgi Toriashvili, Justyna Warelis, Kamil Wawrzuta. Muzyka: Andys Scordis.
Kuratorzy: Nicola Campanelli, Oliko Barbakadze
SET 6
godz. 17:30-19:30
Pokazy filmów dokumentalnych podsumowujących rezydencje w Tbilisi, Rijece i Neapolu.
Dyskusja z współorganizatorami: Gabriella Stazio, Eleonora Tempesta, Levan Khetaguri, Iuri Mgebrishvili, Zak Valenta,
Moderator: Mateusz Czekaj
Interaktywny eksperyment dźwiękowy "It was supposed to be a duet" stworzony przez Xosilitę (Nino Kositashvili) podczas rezydencji twórczych „Dancing Together, Again!” w Rijece, w Chorwacji, której tematem był zrównoważony rozwój.
"It was supposed to be a duet" to interaktywny eksperyment poświęcony wyginięciu gatunku ptaka Kauaʻi ʻōʻō (reliktowca małego), ostatniego członka rodziny hawajskich miodojadów. Śpiew ostatniego męskiego przedstawiciela gatunku zarejestrowano w 1987 roku. Trel przywoływał samicę, z którą samiec mógłby się rozmnażać i przedłużać istnienie gatunku. Niestety, śpiew pozostał bez odpowiedzi. Praca stanowi zaproszenie do eksperymentu, polegającego na podjęciu udziału w ptasim duecie i wypełnieniu pauz w godowej pieśni.
