„Kes”, reż. Ken Loach, 111 min, 1969, Wielka Brytania

Film zaliczany do najwybitniejszych dzieł w historii kina. Oparty na powieści Barry’ego Hinesa (1968) dramat opowiada o dorastającym chłopcu z górniczego miasteczka w South Yorkshire. Niemający zbyt wielu przyjaciół, upokarzany w domu przez starszego brata Billy wiedzie samotne życie, dzieląc czas między szkołę i dorywczą pracę. Pewnego dnia w życiu nastolatka zachodzi jednak zmiana – bohater natrafia na ptaka – pustułkę, którym zaczyna się opiekować. Czy surowe otoczenie uszanuje jednak pasję wrażliwego chłopca?

„Kes” jest jednym z najbardziej klasycznych filmów w dziejach brytyjskiego kina. Zainspirowany Czechosłowacką Nową Falą Loach stworzył niezwykle przekonujący, niekiedy prawie paradokumentalny portret niewielkiej społeczności, a jednocześnie z ogromną wrażliwością oddał perspektywę głównego bohatera. Loach dokonuje w „Kesie” bezlitosnej krytyki bezdusznych instytucji i zwraca uwagę na los skłanianych do ślepego posłuszeństwa dzieci i nastolatków, którzy nie dostają szansy, by rozwijać swoje pasje. Zdaniem Ewy Mazierskiej, główne zalety filmu to „jednolitość stylu, subtelność psychologiczna, klarowność ideologii, płynność opowiadania, jak również przekonująca symbolika. Operator filmu, Chris Menges, używając długich ujęć, doskonale oddaje melancholię angielskiej północy, zarówno jej naturalnego, jak industrialnego pejzażu” (E. Mazierska, „Ken Loach – patrz i walcz”, Warszawa 2002).