Barbara Horawianka (1930-2024) swoją karierę rozpoczęła w Teatrze Rapsodycznym w Krakowie, gdzie ukończyła studium teatralne. Następnie występowała w krakowskim Teatrze Starym i Teatrze im. Juliusza Słowackiego, a także w zespole Kazimierza Dejmka w Nowym Teatrze w Łodzi. Od 1963 roku występowała na deskach teatrów warszawskich: Narodowego, Dramatycznego, Polskiego.
Na dużym ekranie zadebiutowała w latach 50. w filmie „Zagubione uczucia” (1957) Jerzego Zarzyckiego, u którego dekadę później, w „Kochankach z Marony” (1966), stworzyła jedną ze swoich najważniejszych ekranowych kreacji. Zagrała w kilkudziesięciu produkcjach, między innymi w „Kamiennym niebie”(1959) i „Drewnianym różańcu” (1964) Ewy i Czesława Petelskich, „Krzyżakach” (1960) Aleksandra Forda i „Czasie przeszłym" (1961) Leonarda Buczkowskiego. Wyjątkowe miejsce w jej filmografii zajmuje współpraca ze Stanisławem Różewiczem i obrazy „Echo” (1964), „Samotność we dwoje” (1968), „Pensja pani Latter” (1982). Popularność i sympatię widzów przyniosła aktorce rola pani Marii w serialu „W labiryncie” (1989–1990). Pojawiała się także w innych telewizyjnych produkcjach, choćby „M jak Miłość” (2001–2004) czy „Plebania” (2004–2005), a swoją ostatnią filmową rolę zagrała w „Obywatelu” (2014) Jerzego Stuhra.
Za swoje zasługi dla polskiej kultury została uhonorowana wieloma odznaczeniami, w tym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
W imieniu Dyrekcji i Zespołu FINA składamy najgłębsze wyrazy współczucia rodzinie, bliskim oraz wszystkim, którzy mieli przyjemność i zaszczyt pracować z Barbarą Horawianką.
