Prelekcję przed filmami wygłosi filmograf FINA Piotr Śmiałowski.
„Ulica Brzozowa”, reż. Wojciech Jerzy Has, Stanisław Różewicz, 9 min, 1947, Polska
Zrujnowana po wojnie stolica, ludzie próbujący zorganizować sobie w tych warunkach w miarę normalne życie, gromadki dzieci bawiących się w owej ponurej scenerii… Ten poruszający obraz był jednym z najważniejszych dokumentów polskiej kinematografii, zrealizowanych tuż po wojnie i jedną z pierwszych cichych ofiar socrealizmu – utworem okaleczonym przez dołączenie dopisanego później, wygłaszanego zza kadru optymistycznego komentarza.
„Karmnik Jankowy”, reż.Wojciech Jerzy Has, 14 min, 1952, Polska
Dzieci z wiejskiej szkoły zbudowały domki dla szpaków w brzozowym lesie – w jednym z nich zamieszkała ptasia rodzina. Kilkuletni Janek chciałby mieć ptaki tylko dla siebie – i znajduje na to sposób…
Jeden z najbardziej znanych krótkich metraży Wojciecha Jerzego Hasa, zrealizowany dla Wytwórni Filmów Oświatowych, z którą w latach 1951–1956 był związany. Dydaktyczna historia, której wychowawczy ton podkreśla komentarz, powstała we współpracy z krakowskim przyjacielem reżysera, operatorem Mieczysławem Jahodą, w przyszłości autorem zdjęć m.in. do debiutanckiej „Pętli” (1957) i arcydzielnego „Rękopisu znalezionego w Saragossie” (1964) – obaj wypełnili ją atmosferą niezwykłości. Dopracowana wizualnie spotkała się (brzmiącymi groźnie we wczesnych latach 50.) z oskarżeniami o formalizm i padła ofiarą cięć (m.in. wycięto część onirycznej sekwencji nocnej wyprawy bohatera do lasu), pozostając mimo to jednym z najciekawszych krótkich filmów Hasa i zapowiedzią jego późniejszej, dojrzałej twórczości.
„Pętla”, reż. Wojciech Jerzy Has, 96 min, 1957, Polska
Jeden dzień z życia Kuby, intelektualisty-alkoholika. O osiemnastej ma pójść z narzeczoną Krystyną do lekarza po pigułki, które, jak próbuje wierzyć, pozwolą mu otworzyć nowy, trzeźwy rozdział. Telefony od znajomych nie pozwalają jednak spokojnie doczekać w domu czasu wizyty. Kuba wychodzi na miasto, a wędrówka po nim uświadomi mu, że jego życia nie da się zacząć na nowo…
Jeden z najdojrzalszych debiutów w historii kina. Inspirowana francuskim czarnym realizmem poetyckim i niemieckim ekspresjonizmem ekranizacja opowiadania Marka Hłaski z wielką kreacją Gustawa Holoubka, odtąd ulubionego aktora reżysera. Pierwsza autorska adaptacja Hasa, który literacki pierwowzór podporządkował własnej poetyce i problematyce, czyniąc z obyczajowej opowieści o warszawskim alkoholiku historię egzystencjalną o samotnym, wyobcowanym artyście nieradzącym sobie z życiem. Bohater-outsider, eksponowana scenografia (słynna „rupieciarnia Hasa”), pesymistyczna wizja świata, fatalizm ludzkiego losu, niszczycielska siła czasu – wszystko to stanowi zapowiedź dalszej twórczości.
